Spis treści                 

1. Czy w obecnych czasach Kościół jest biblijnym Izraelem?

2. Wieczne Przymierze pomiędzy Bogiem i Izraelem – Wszczepieni do dobrego drzewa oliwnego

3. Bóg wybaczy swojemu narodowi

4. Proroctwa biblijne dotyczące wyłącznie Izraela

5. Ziemia Izraela

6. Królestwo Izraela – Zrozumienie nadchodzących wydarzeń

Oddawajcie więc każdemu to, co mu się należy: komu podatek, temu podatek, komu cło, temu cło, komu bojaźń, temu bojaźń, komu cześć, temu cześć.

Rzymian 13:7

Ile jest bowiem obietnic Boga, w nim są “tak” i w nim są “Amen”, ku chwale Boga przez nas.

1 Koryntian 1:20

Po prawie dwóch tysiącleciach pogańskiej okupacji, 7 czerwca 1967 roku została odzyskana przez siły specjalne wojska izraelskiego najstarsza część Jerozolimy. Biblia profetycznie wspomina o tym wydarzeniu:

W tym dniu uczynię przywódców Judy jak węgle ogniste wśród drwa i jak płonącą pochodnię pośród snopów; i pożrą wszystkie okoliczne narody na prawo i na lewo. I Jerozolima pozostanie na swoim miejscu, w Jerozolimie.

Zachariasza 12:6

To jest dosłownie to, co się wydarzyło. Egipcjanie, Jordańczycy, Syryjczycy, zaciekli wrogowie Izraela zostali przez niego pokonani i Jerozolima znowu stała się stolicą państwa żydowskiego, tak jak to czytaliśmy w Księdze Zachariasza.

Specyficzna stolica Izraela

Od czerwca 1967 roku stara Jerozolima znajduje się w rękach Żydów, którzy są jej historycznymi i prawowitymi właścicielami. Od samego początku nie była to kwestia międzyludzkich sporów, argumentów i przedstawianych racji. Było to podyktowane wolą Bożą.

Początkowo Jerozolima przydzielona została plemieniu Beniamina (Jozuego 18:28). Następnie Bóg postanowił, aby była ona miastem wielkiego Króla (Mateusza 5:35: Psalmy 48:2). Miała zostać na zawsze stolicą Izraela (2 Kronik 6:6; Psalmy 135:21), oraz stolicą Królestwa Milenijnego, do którego każdego roku będą przychodzić wszystkie narody, aby pokłonić się Królowi (Zachariasza 14:16-17)

Specyficzne terytorium Izraela

Tak jak Bóg chciał, aby Jerozolima była stolicą Izraela oraz stolicą świata w czasie Tysiąclecia, również obiecał Żydom specyficzne terytorium w ziemi Kanaan, które miało być na zawsze ich dziedzictwem danym od Boga: (Rodzaju 13:14-17)(Psalmy 105:7-11)

Ziemia, którą Bóg dał Izraelowi, zwana Ziemią Obiecaną, to obszar specyficzny i dokładnie określony: (Rodzaju 15:18-21)

Rzeka Egiptu znana jest obecnie pod nazwą Wadi El Adrián, znajduje się na południowej granicy terytorium Judy i prowadzi do Morza Śródziemnego. W czasach króla Dawida i jego syna Salomona Izrael zajmował cały ten obszar geograficzny aż do rzeki Eufrat, znajdującej się na terytorium należącym obecnie do Syrii. Jak widzimy, terytorium które Stwórca Wszechświata dał Izraelowi to specyficzny, dokładnie określony obszar.

1. Czy w obecnych czasach Kościół jest biblijnym Izraelem?

Na przestrzeni historii pojawiły się doktryny i teologie mylące Kościół naszego Pana Jezusa Chrystusa z Izraelem, mówiące, że Kościół zastąpił Izrael w Bożych planach (oczywiście tylko w tym co jest dobre). Doktryna ta, zwana “teologią zastąpienia” oparta jest na pozycji amilenializmu i również postmilenializmu. W tym drugim przypadku ma ona związek z dominionizmem i rekonstrukcjonizmem. Niezbędne jest tu dokonanie szerokiej ekspozycji i analizy tych antybiblijnych doktryn.

Teologia zastąpienia w swojej definicji naucza, że wszystkie proroctwa, obietnice, błogosławieństwa i korzyści którymi Bóg obdarzył naród Izraela zostały przeniesione na Kościół Boży w chwili, gdy Izrael odrzucił swojego Mesjasza (Mateusza 23:37-39). Dlatego też, jak twierdzą jej zwolennicy, Izrael aktualnie jest narodem jak każdy inny na ziemi, będąc dodatkowo prześladowanym i cierpiącym z powodu ciążących na nim biblijnych przekleństw. Innymi słowy, wszystko co dobre jest dla Kościoła i wszystko co złe dla Izraela.

Nie jest to nowa forma wierzenia i myślenia. Wszystko zaczęło się u zarania dziejów Kościoła ludzi z narodów. Od drugiego powstania żydowskiego (133-135 n.e.), które zostało krwawo stłumione przez rzymskiego cesarza Adriana, centrum wpływów teologicznych i duchowych judeochrześcijaństwa znajdujące się dotychczas w Jerozolimie, przeniosło się do innych ośrodków, do miast pochodzenia pogańskiego, takich jak Aleksandria, Rzym, czy też Antiochia. Zmiana ta wpłynęła radykalnie na niektórych ojców Kościoła, co w konsekwencji prowadziło do pojawiania się różnego rodzaju antyżydowskich deklaracji i oddzielanie się Kościoła od swoich hebrajskich korzeni. Już w IV wieku Euzebiusz z Cezarei napisał, że obietnice z Pism hebrajskich były dane dla chrześcijan i już nie dla żydów, chociaż nie dotyczyło to przekleństw. Twierdził również, że Kościół był kontynuacją Starego Testamentu i dlatego zastąpił judaizm. W tamtych czasach w zborach do których należeli ludzie pochodzący z pogan zaczęło się nauczać, że to Kościół jest prawdziwym Izraelem, albo “duchowym Izraelem”, dziedziczącym Boże obietnice. Już wtedy, a nawet wcześniej, zaczęto dyskredytować “Izraela według ciała” starając się dowieść, że Bóg całkowicie i definitywnie odrzucił swój lud przenosząc swoją miłość na chrześcijan, którzy mieliby być teraz jedynym obiektem Bożej miłości.

Zwolennicy teologii zastąpienia wierzą, że:

– Biblijny Izrael to nie są Żydzi, tylko Kościół

– Królestwo prorokowane w Starym Testamencie zaczęło się od momentu śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, w związku z czym nie będzie już żadnego innego królestwa w sensie dosłownym dla Żydów

– Kościół reprezentuje Królestwo Boże na ziemi, dlatego panowanie nad wszelkim stworzeniem i całą ludzkością ma być sprawowane przez Kościół tu i teraz. Jest to pozycja postmilenializmu zmieszanego z dominionizmem, co w konsekwencji prowadzi do twierdzenia, że Bóg obecnie wzbudza “namaszczonych, apostołów i proroków”)

– Zadaniem Kościoła jest ustanowienie Królestwa do chwili, aż wszelkie stworzenie ugnie swoje kolano przed Chrystusem, a gdy to się stanie, będzie On mógł przyjść powtórnie… [A zatem, przyjście Pana Jezusa zależy od naszego wysiłku!]

Wyznawcy tej fałszywej teologii wierzą, że Kościół zastąpił naturalny, historyczny i biblijny Izrael. W związku z czym, Biblia nie jest już Pismem dla żydów, a jedynie dla chrześcijan.

Zauważmy jednak, że szczególne i konkretne obietnice, które Bóg dał Izraelowi w dalszym ciągu są aktualne. Nie zostały one przeniesione na Kościół, należą bowiem tylko i wyłącznie do naturalnego, historycznego i biblijnego Izraela. Zobaczmy też, że zgodnie z tym co mówi Pismo (Rzymian 11:25-26) “… cały Izrael będzie zbawiony…”. Stanie się to przez Mesjasza, Jezusa z Nazaretu, a w Królestwie Milenijnym będzie to naród panujący nad całą ziemią i przez tysiąc lat.

Możemy śmiało powiedzieć, że podstawowym problemem dominionizmu, twierdzącego, że Królestwo jest już teraz, jest właśnie Boży plan związany z Izraelem. Możemy też powiedzieć, że powodem nienawiści, jaką szatan żywi do Izraela jest fakt, że Bóg jeszcze nie skończył z Izraelem. Pomimo istnienia Kościoła, szatan koncentruje swoją nienawiść na Izraelu, gdyż Bóg w dalszym ciągu okazuje zainteresowanie swoim narodem wybranym.

2. Wieczne Przymierze pomiędzy Bogiem i Izraelem

“Ile jest bowiem obietnic Boga, w nim są “tak” i w nim są Amen…”

2 Koryntian 1:20

Kościół nigdy nie będzie mógł zastąpić tego, co jest niemożliwe do zastąpienia i zawarte jest w wiecznym przymierzu pomiędzy Bogiem i narodem Izraela:

Pan bowiem nie odrzuci swego ludu i nie opuści swego dziedzictwa.

Psalm 94:14

“Gdyby te prawa ustały przede mną, mówi Pan, wtedy i potomstwo Izraela przestanie być narodem przede mną na wieki.”

Jeremiasza 31:36

“Ale Syjon powiedział: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad płodem swego łona? A choćby też i one zapomniały, ja jednak o tobie nie zapomnę. Oto na swoich dłoniach wyryłem cię; twoje mury są zawsze przede mną.”

Izajasza 49:14-16

“Jak bowiem to nowe niebo i ta nowa ziemia, które ja uczynię, będą trwać przede mną, mówi Pan, tak będzie trwać wasze potomstwo i wasze imię.”

Izajasza 66:22

Pewien ateista powiedział kiedyś do człowieka wierzącego: Pokaż mi dowód na to, że Bóg istnieje. Wierzący odpowiedział mu: “Żydzi”.

To prawdziwy cud, że naród żydowski jeszcze istnieje pomimo tego wszystkiego co przeszedł i nie posiadając własnego terytorium przez prawie dwa tysiące lat. Żaden inny naród w historii nie pozostawał tak długo bez ojczyzny, bez własnej ziemi do zamieszkania, z wyjątkiem narodu żydowskiego, biblijnego Izraela. Udało im się przetrwać przez Boże miłosierdzie.

To wszystko, co Bóg obiecał konkretnie Izraelowi, dotyczy tylko Izraela i Kościół nie ma z tym nic wspólnego. Zostanie to spełnione w swoim określonym czasie, pomimo skrajnej niewierności Izraela w całej jego historii.

Apostoł Paweł mówiąc o Izraelu, pyta: “Czy Bóg odrzucił swój lud?” i sam odpowiada: “Bóg nie odrzucił swego ludu, który przedtem znał.” (Rzymian 11:1-2). Zaraz też dodaje:

“Ale cóż mu odpowiada Bóg? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. Tak i w obecnym czasie pozostała resztka resztka według wybrania przez łaskę. A jeśli przez łaskę, to już nie z uczynków, inaczej łaska już nie byłaby łaską. Jeśli zaś z uczynków, to już nie jest łaska, inaczej uczynek już nie byłby uczynkiem.” (Rzymian 11:4-6)

Pomimo niezliczonych aktów niewierności i mnóstwa popełnionych grzechów, Bóg nie zniszczy swego ludu, Izraela, ani nie zastąpi go Kościołem.

Należy tylko zwrócić uwagę na to, co mówi Pismo, konkretnie List Pawła do Rzymian, w którym apostoł używa porównania obietnicy danej przez Boga Abrahamowi, do szlachetnego drzewa oliwnego. W pierwszej kolejności obietnica dana była Izraelowi, a jej wypełnieniem jest Chrystus. I chociaż wiele naturalnych gałęzi drzewa oliwnego zostało odłamanych z powodu ich niewiary, nie oznacza to, że nie są aktualne własne słowa Chrystusa, że “…zbawienie pochodzi od Żydów.” (Jana 4:22). Oznacza to, że Boże objawienie, którym jest Jego Słowo zostało nam dane poprzez Izraela, aby błogosławić wszystkie narody.

“…za moich braci, za moich krewnych według ciała. Są to Izraelici, do których należy usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice; Do których należą ojcowie i z których według ciała pochodzi Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. (Rzymian 9:3-5)

Wszczepieni do dobrego drzewa oliwnego

Wspomniane dobre drzewo oliwne pozostaje doskonale zakorzenione w dobrej glebie, a my, czyli Kościół Boży utworzony z ludzi z narodów, zostaliśmy do niego wszczepieni aby stać się   “…uczestnikami korzenia i tłustości drzewa oliwnego.” (Rzymian 11:17)  Nie zapominajmy, że Paweł zwraca się tutaj do wierzących Rzymian, którzy w zasadzie wszyscy byli wierzącymi spośród narodów, tak jak zdecydowana większość chrześcijan w obecnych czasach.

Biblia w konsekwencji zaleca nam, abyśmy nie odnosili się z dumą w stosunku do naturalnych gałęzi oliwnych, czyli w stosunku do Żydów:

Nie wynoś się nad gałęzie. Jeśli jednak się wynosisz, wiedz, że nie ty podtrzymujesz korzeń, lecz korzeń ciebie.

Rzymian 11:18

Jest smutnym faktem, że poprzez rozpowszechnianie fałszywej teologii zastąpienia wmawia się wierzącym, że gałęzie które zostały wszczepione do drzewa oliwnego są gałęziami naturalnymi. Pamiętajmy, że gałęzie naturalne zostały odłamane z powodu niewiary:

Słusznie, z powodu niewiary zostały odłamane, ty zaś trwasz przez wiarę. Nie pysznij się, ale się bój.

Rzymian 11:20

Teologia zastąpienia wypełniona jest właśnie pychą i dumą. Clarence H. Wagner Jr. w swoim artykule zatytułowanym “Błąd teologii zastąpienia” pisze:

“Gdyby Kościół od samego początku zrozumiał wyraźne przesłanie mówiące, że jest on wszczepiony do Drzewa Oliwnego, uniknęlibyśmy antysemickiej nienawiści, która się szerzy w Kościele. Fałszywa teologia zastąpienia jest jak nowotwór, który pobudza Kościół do zniekształcania biblijnej prawdy dotyczącej Żydów i Izraela, stając się źródłem nienawiści, a nie miłości w imię Boga.”

Nie chcę bowiem bracia, abyście nie znali tej tajemnicy – żebyście sami siebie nie uważali za mądrych – że zatwardziałość po części przyszła na Izrael, dopóki nie wejdzie pełnia pogan. I tak cały Izrael będzie zbawiony, jak jest napisane: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba.

Rzymian 11:25-26

3. Bóg wybaczy swojemu narodowi

Tak więc co do Ewangelii są nieprzyjaciółmi że względu na was, lecz co do wybrania są umiłowani że względu na ojców. Nieodwołalne są bowiem dary i powołanie Boże.

Rzymian 11:28-29

Okres zaślepienia i spustoszenia będący sądem nad niewiernym Izraelem nie jest ostateczny, ale tymczasowy. (zob. Rzymian 11:23; Łukasza 21:24; Łukasza 13:35)

Już od Starego Testamentu Biblia uczy nas, że Bóg wybaczy ludowi Izraela pomimo ich niegodziwości i niewierności, muszą oni jednak ponieść należną karę za swoje występki:

Ja bowiem jestem z tobą, mówi Pan, aby cię wybawić. A chociaż położę kres wszystkim narodom, wśród których cię rozproszyłem, tobie jednak nie położę krwi, ale ukarzę cię sprawiedliwie, nie zostawię cię całkiem bez kary.

Jeremiasza 30:11

Oto oczy Pana Boga zwrócone są na to grzeszne królestwo i zgładzę je z powierzchni ziemi. Jednak nie zgładzę doszczętnie domu Jakuba, mówi Pan. Oto bowiem wydam rozkaz i przesieję dom Izraela wśród wszystkich narodów, jak pszenicę przesiewa się przetakiem, tak że żadne ziarenko nie spadnie na ziemię.

Amosa 9:8-9

W temacie przebaczenia Izraelowi przez Boga zobacz też (Izajasza 44:21-22; Micheasza 7:18-20; 1 Samuela 12:22; Rzymian 11:25-27)

W Ozeasza widzimy dobre intencje Boga w stosunku do swego ludu, Izraela:

Uzdrowię ich odstępstwo i umiłuję ich dobrowolnie, bo mój gniew odwrócił się od nich. Będę dla Izraela jak rosa, tak że rozkwitnie jak lilia i zapuści korzenie jak Liban. Jego gałęzie rozrosną się i jego piękno będzie jak drzewo oliwne, a jego woń jak Liban. Wrócą, aby siedzieć pod jego cieniem, ożyją jak zboże i rozkwitną jak winorośl, ich sława będzie jak wino Libanu.

Ozeasza 14; 4-7

Jak widzimy, Boże przebaczenia dla Izraela było prorokowane i zostało ustalone jeszcze w Starym Testamencie i nie ma nic co mogłoby stanąć na przeszkodzie w uzyskaniu przez nich przebaczenia i odnowieniu narodu Izraela.

4. Proroctwa biblijne dotyczące wyłącznie Izraela

Zakładając zatem, że Bóg działa i będzie działał w celu odrestaurowania Izraela (zob. Ezechiela 37), przyjrzyjmy się niektórym odnotowanym w Biblii wydarzeniom, które dotyczą tylko i wyłącznie narodu żydowskiego i które jeszcze się nie dokonały:

– Przywrócenie Święta Namiotów (Zachariasza 14:16; 8:19)

– Zgromadzenie całego narodu żydowskiego na ziemi danej Izraelowi (Izajasza 11:11; Amosa 9:14-15; Jeremiasza 32: 3-44; Zachariasza 8:7-8)

– Zniszczenie odwiecznych naturalnych wrogów Izraela (Izajasza 11:14; Ezechiela 38 i 39)

– Przyjęcie bogactw i służby ze strony narodów pogańskich (Izajasza 60; Izajasza 49:22-23)

– Wywyższenie góry Syjon jako miejsca, z którego wyjdzie prawo i słowo Pana (Izajasza 2:1-4)

– Jerozolima jako stolica Królestwa Milenijnego (Izajasza 1:26-27; Zachariasza 14:16-17,21)

Wszystko to, i wiele innych proroctw znajdujących się w Biblii dotyczą wyłącznie narodu Izraela, który rządzić będzie na ziemi w czasie Milenium, a zatem dokonanie się tych wydarzeń jeszcze nie nastąpiło.

5. Ziemia Izraela

“Abram przyszedł tę ziemię aż do miejsca Sychem, do równiny More. Na tej ziemi byli wówczas Kananejczycy. I Pan ukazał się Abramowi, i powiedział: Twemu potomstwu dam tę ziemię. I Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał.”

Rodzaju 12:6-7

Jednym z cudów, na który patrzy nie tylko Kościół, ale cały świat, jest powrót narodu żydowskiego do ich ziemi. Na naszych oczach spełnia się dana im obietnica. (Izajasza 11:11-12; Amosa 9:14-15; Jeremiasza 32:37-44; Zachariasza 8:7-8, itd.)

Jest oczywiste, że obietnica, którą Bóg dał swojemu ludowi, mówiąca o ściągnięciu ich z różnych narodów i przywrócenia im ich ziemi ojczystej, nie może być w żaden sposób przeniesiona z Izraela na Kościół.

Należałoby zadać teraz następujące pytanie: Dlaczego Niebo jest zainteresowane tym, aby naród żydowski, potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakuba, wyszli ze swoich miejsc zamieszkania i przenieśli się do Palestyny? Odpowiedź jest prosta: Bóg w dalszym ciągu zajmuje się ludem Izraela, obserwuje go, chce spełnić obietnicę oddania im ich ziemi. Najpierw ziemia, później królestwo. Nie zapominajmy o obiecanym Izraelowi królestwie, a bez ziemi i bez stolicy jest rzeczą niemożliwą ustanowienie tego królestwa.

Bóg obiecał Izraelowi terytorium i królestwo. Jedno i drugie nie ma nic wspólnego z Kościołem, chociaż wielu ludzi ma co do tego odmienny pogląd. Izrael posiada i musi posiadać ziemię daną mu od Boga. Kościół nie posiada żadnej ziemi, nie mówiąc już o świecie… Kościół Chrystusowy ma swoją ojczyznę w niebie. (Filipian 3:20; 1 Piotra 2:11; Hebrajczyków 11:8-10; 1 Jana 5:19, itd). Natomiast Izraelowi Bóg dał konkretne terytorium i obiecał, że nigdy nie przestaną być szczególnym i specyficznym narodem:

“Tak mówi Pan: Jak wtedy, gdy znajduje się wino w kiści i mówi się: Nie psuj go, bo w nim jest błogosławieństwo, tak i ja uczynię przez wzgląd na moje sługi – nie zniszczę ich wszystkich. Bo wywiodę z Jakuba potomstwo, a z Judy dziedzica moich gór. Moi wybrani posiądą je i moi słudzy będą tam mieszkać.” (Izajasza 65:8-9)

“Dlatego mów: Tak mówi Pan Bóg: Chociaż wygnałem ich daleko pomiędzy pogan i chociaż rozproszyłem ich po krajach, jednak przez krótki czas będę dla nich świątynią w krajach, do których przybędą. Dlatego mów: Tak mówi Pan Bóg: Zgromadzę was z pogan i zbiorę was z krajów, do których zostaliście rozproszeni, i dam wam ziemię Izraela.” (Ezechiela 11:16-17)

Bóg dał Izraelowi szereg obietnic, które w żaden sposób nie mogą się wypełnić ani w Kościele, ani dla Kościoła. Gdyby Kościół zastąpił Izraela w kwestii jego narodowości i terytorialności, moglibyśmy wówczas powiedzieć, że obietnice dane Żydom nie były i nie będą spełnione, co by oznaczało, że Boże obietnice zawiodły, ponieważ Bóg obiecał ziemię Izraelowi i tylko Izraelowi. Nikomu więcej.

“Bóg nie jest człowiekiem, aby miał kłamać, ani synem człowieczym, żeby miał żałować. Czy on powie coś, a tego nie uczyni? Czy wypowie, a nie spełni? (Liczb 23:19)

Chociaż Bóg wiedział z góry, że naród żydowski będzie niewierny, mimo to ślubował zachować ziemię i naród izraelski na zawsze:

“Tak mówi Pan: który daje słońce na światło w dzień, prawa księżyca i gwiazd na światło w nocy; który rozdziela morze tak, że huczą jego fale; Pan zastępów – to jego imię. Gdyby te prawa ustały przede mną, mówi Pan wtedy i potomstwo Izraela przestanie być narodem przede mną na wieki. Tak mówi Pan: Jeśli można zmierzyć niebiosa w górze i zbadać fundamenty ziemi w dole, wtedy i ja odrzucę całe potomstwo Izraela za to wszystko, co uczynili, mówi Pan.” (Jeremiasza 31:35-37)

“Tak mówi Pan: Jeśli będziecie mogli złamać moje przymierze z dniem i moje przymierze z nocą, aby nie było dnia ani nocy w swoim czasie; Wtedy też będzie złamane moje przymierze z Dawidem, moim sługą, aby nie miał syna, który by nie królował na jego tronie, i z Lewitami kapłanami, moimi sługami. Jak niezliczone są zastępy niebios i niezmierzony piasek morski tak rozmnożę potomstwo Dawida, mojego sługi, i Lewitów, którzy mi służą.” (Jeremiasza 33:20-22)

Zawsze resztka Żydów pozostawała w ich własnej ziemi aż do maja 1948 roku, gdy państwo Izrael zostało odrestaurowane w ciągu jednego dnia. Spełniły się wtedy następujące słowa proroka Izajasza:

“Kto słyszał o czymś takim? Kto widział coś podobnego? Czy ziemia może urodzić w jednym dniu?

Czy naród rodzi się od razu? Ale Syjon ledwie zaczął odczuwać bóle, a już urodził swoich synów.” (Izajasza 66:8)

Wszystkie proroctwa Starego Testamentu odnoszące się do Izraela zmierzają krok za krokiem do swego dosłownego, precyzyjnego i kompletnego spełnienia, tak jak zostały objawione przez Bożego Ducha.

6. Królestwo Izraela

Pierwszą rzeczą, o którą uczniowie zapytali swojego Nauczyciela przed jego wstąpieniem do nieba, była sprawa ustanowienia królestwa obiecanego Izraelowi. Nawet przez głowę nie przeszło im, żeby to oni, jako Kościół mieli się zajmować jego założeniem:

Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą.

Dzieje Apostolskie 1:6-7

Uczniowie byli przekonani, że Kościół nie będzie ustanawiał królestwa, które Bóg obiecał Izraelowi. Przekonanie to trwało przez pierwsze wieki chrześcijaństwa.

Chrystus wyjaśnił im w jasny sposób, że Królestwo Mesjańskie, czyli Królestwo obiecane Izraelowi będzie ustanowione, ale nie od razu, nie nastąpi to podczas Jego pierwszego przyjścia na ziemię. Kontekst dotyczy drugiego przyjścia Pana w chwale: (Łukasza 19:11-13, Objawienie 20:4-5)

Istnieją obietnice i proroctwa biblijne, które jeszcze nie doczekały się wypełnienia i nie mogą być wypełnione w odniesieniu do Kościoła, ponieważ w swoim tekście i kontekście dotyczą one wyłącznie Izraela jako narodu. Spełnią się one w przyszłości, w Królestwie Mesjańskim.

Zrozumienie nadchodzących wydarzeń

Jeżeli chcemy zrozumieć na podstawie Biblii to, co się wydarzy w dniach ostatecznych, musimy uświadomić sobie rolę jaką pełni Izrael jako naród na przestrzeni wieków, zarówno w przeszłości, jak i obecnie i w czasach przyszłych. Proroctwa dotyczące Izraela w przeszłości zostały spełnione, inne będą miały swoje ostateczne wykonanie w Królestwie Milenijnym. Nasuwa się pytanie: Jakie wydarzenia czekają jeszcze naród Izraelski?

Zwróćmy uwagę na powrót Izraelitów do własnej ziemi, który ma miejsce od kilku dekad. (Izajasza 11:11-12; Jeremiasza 30:3; Ezechiela 20:33-34; 22:17-22). Proces ten zakończy się przed nastaniem czasu Wielkiego Ucisku.

Przed otrzymaniem błogosławieństwa będą musieli najpierw przejść przez ogień ucisku i utrapienia Jakuba (Powtórzonego Prawa 4:30, Jeremiasza 30:5-9; Daniela 12:1; Sofoniasza 1:14:18; Habakuka 3:16-19; Zachariasza 13:8-9)

Po zakończeniu Wielkiego Ucisku naród izraelski będzie mógł otrzymać obiecane mu pełne błogosławieństwo, obejmujące ziemię i Królestwo. Zbiegnie się to  z chwalebnym i triunfalnym powtórnym przyjściem Chrystusa i Jego Kościoła (Objawienie 19:11+; Mateusza 25:1+). Kościół powróci na ziemię wraz z Chrystusem po uprzednim pochwyceniu (1 Tesaloniczan 4:13-17)

Tak więc Bóg dosłownie spełni wszystkie obietnice dane w czasach Starego Testamentu Izraelowi oczekującemu wybawienia od swego umiłowanego i odnalezionego Mesjasza:

“I wyleję na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy ducha łaski i modlitwy. Będą patrzyć na mnie, którego przebili, i będą go opłakiwać, jak się opłakuje jedynaka; będą gorzko płakać nad nim, jak się płacze gorzko nad pierworodnym.” (Zachariasza 12:10)

O innym wydarzeniu czytamy u proroka Izajasza:

“Stanie się w dniach ostatecznych, że góra domu Pana będzie utwierdzona na szczycie gór i wywyższona ponad pagórki; i wszystkie narody popłyną do niej.” (Izajasza 2:2)

Jezus Chrystus, Lew z pokolenia Judy powróci w chwale i będzie królował z Jerozolimy nad narodem Izraela i nad resztą narodów, które pozostaną po Armagedonie.

Królestwo Boże na ziemi jest zauważalne, namacalne ale prawdziwa teokracja na ten świat jeszcze nie dotarła. Dlatego nadal powinniśmy się modlić: “…przyjdź Królestwo Twoje…” Błogosławieństwo to było obiecane Izraelowi, narodowi izraelskiemu. Obietnice panowania i pokoju na ziemi należą do Żydów,  co prowadzi do oczywistego wniosku, że nie są one dla Kościoła i nie mogą się spełnić w obecnym czasie tak, jak to fałszywie nauczają dominioniści.

Zakończenie

Pismo Święte jednoznacznie ukazuje różnicę pomiędzy wierzącymi w Jezusa Chrystusa a Izraelem, który w dalszym ciągu ma zatwardziałe serce i zaślepione oczy w związku z czym nie może poznać prawdy. W końcu jednak będzie zbawiony. (Rzymian 11:25-26; Izajasza 6:10-13; Izajasza 29:9-24; Zachariasza 12:10, itd.)

Kościół jest powiązany z Izraelem, jest uczestnikiem przymierzy, obietnic, nadziei, ale nie jest wzywamy do uzurpowania czegokolwiek co do niego nie należy. A do tego właśnie namawiają zwolennicy teologii zastąpienia: przyjąć na siebie to, co jest wyłącznie dla Izraela, aby w ten sposób otrzymać to, co nam się nie należy. Powtórzmy jeszcze raz:

"Bóg nie jest człowiekiem, aby miał kłamać, ani synem człowieczym, żeby miał żałować. Czy on powie coś, a tego nie uczyni? Czy wypowie, a nie spełni? (Liczb 23:19)

SOLI DEO GLORIA